Mijn man komt thuis, ik zit nog wat te werken. Ik hoor hem rommelen in de keuken. Ik focus me weer op waar ik mee bezig ben. Plots staat hij op 2 meter van mij en roept hard ‘boe’. Ik schrik me te pletter! De tranen springen me in de ogen van ‘t verschieten. Hij lacht me eerst heel hard uit en troost me dan toch maar als hij m’n tranen ziet: “maar mijn bolleke toch, kom hier”… Ik hààt het als hij dat doet!
Als kind was ik doodsbang van geesten en slechte mannen. En van oorwurmen onder m’n bed! Mijn meter nam me elk jaar mee naar zee en ik wist zeker dat er ’s nachts oorwurmen in mijn oren zouden kruipen en mijn trommelvlies kapot bijten. En onder mijn bed wachtte een kwade man die ‘s morgens als ik uit bed stapte mijn voeten eraf zou snijden … Ik herinner me die angsten nog alsof het gisteren was, ruim 50 jaar later!
Ik beleef geen lol aan griezelen. Ik kan er niet tegen, nog altijd niet. Ik ben bang van de angst, hoe moedig ik ook ben. Bijvoorbeeld om grote spinnen te vangen en weer vrij te laten in de natuur - of om ze dood te slaan, al naargelang de situatie, moet ik wel eerlijk toegeven.
Angst zit in ieder van ons. De ene vindt griezelen leuk, de andere vindt er niks aan of wordt er bang of boos van. Waarom vindt de ene het plezant en de andere niet? Ik vermoed dat de verhouding tussen je gevoeligheid en je rationaliteit een grote rol spelen.
Het lijkt me inderdaad nogal logisch dat hoe gevoeliger je voor prikkels bent en hoe meer fantasie je hebt (in de KernTalentenmethode zitten die elementen vervat in de 'mentale creativiteit'), hoe sneller je bang zal zijn, of schrikken, of de daver op het lijf krijgen.
Het tegengewicht lijkt me te zitten in een sterke rationaliteit, waarbij je automatisch nadenkt met overzicht en direct beseft dat iets niet kan, onlogisch of onwaarschijnlijk is. (Dit aspect vinden we terug in twee KernTalenten: 'strategisch inzicht' en 'structuur en tactiek'.)
En dan is er ook wel dat micromomentje van angst - emoties gaan ALTIJD de ratio vooraf, bij iedereen - maar dat wordt dan meteen overruled door je verstand.
Ik heb die gevoeligheid en fantasie maximaal, en om de zaken rationeel te bekijken moet ik eventjes tijd nemen.
Ik vrees dus dat ik nog heel lang zal schrikken als m’n man ‘boe’ roept...
